Mijn nieuwe realiteit. Ik heb financiële problemen.

De vraag is nu; Hoe kom ik hieruit?

Ik heb altijd wel mijn inkomen en uitgaven bijgehouden. Ik wist altijd hoeveel geld ik had en waaraan ik het moest en wilde uitgeven. Dit had ik mezelf van jongs af aan al aangeleerd. Als kind wist ik dat als ik iets wilde ik ervoor moest sparen. Af en toe kreeg ik geld van mijn moeder, maar niet genoeg voor wat ik wilde kopen. Ik weet nog dat ik heel graag een Replay laars wilde kopen. Ik liep elke dag langs die winkel om te zien of het er nog was. Ondertussen was ik aan het sparen. De dag dat ik het kon kopen was ik zo trots op mezelf. Ik droeg die schoen elke dag!

Vanaf het moment dat ik begon met werken, zette ik geld aan de kant voor mijn doelen. Ik was 16 jaar dat ik mijn eerste bijbaantje had. Daarvoor mocht ik van mijn moeder niet werken. Scholing was prioriteit nummer 1.

Ik wist dat ik een plan moest maken. Eerst kijken wat mijn inkomen en vaste lasten waren. Dit zette ik in een Excel bestand. Hier werd al snel duidelijk dat ik geld tekort kwam. De volgende stap was kijken of ik ergens op kon bezuinigen. Kon ik mijn maandelijkse energielasten verlagen? Kon ik overstappen naar een goedkopere tv en internetaanbieder? Kon ik een lagere premie betalen voor mijn zorgverzekering?

Mijn zorgpremie kon ik helaas niet verlagen en er was ook geen goedkopere aanbieder. Ik had tijdelijk mijn aanvullende verzekering uit kunnen zetten, maar ik maakte hier jaarlijks gebruik van. Na een auto-ongeluk kreeg ik rugklachten. Deze klachten kwamen een paar keer per jaar terug, waardoor ik fysiotherapie nodig had. Dit kon ik niet uit eigen zak betalen. Het behouden van de aanvullende verzekering was voordeliger.

Mijn energielasten kon ik wel verlagen. Ik kies altijd voor een vast maandbedrag. Deze had ik verlaagd, met het risico op een jaarrekening die ik moet betalen in plaats dat ik geld terug zou krijgen. Ik had me wel voorgenomen om zuiniger met energie te zijn. Mijn tv en internetaanbieder had ik ook aangepast. Dit alles zorgde ervoor dat mijn tekort iets minder werd. Alleen ik had nog steeds een tekort. Enigste mogelijkheid was bezuinigen op mijn boodschappen.

In mijn Excel bestand schoof ik steeds met bedragen en verlaagde mijn boodschappengeld zodat ik geen tekort meer zou hebben. Dit betekende wel dat ik met heel weinig moest leven. Ik was bereid om alles te doen om verder geen schulden te krijgen. Dan maar geen eten of leven met minder. Dat was mijn mindset. Werken om mijn schulden te betalen. Genieten doe ik wel een ander keer.

Met deze mindset sleepte ik mij erdoorheen. Het heeft mij veel energie en kracht gekost. Werken om schulden te betalen zuigt energie. Het maakte me leeg. Het deed pijn en gaf veel verdriet. Ik kon niet meer genieten van mijn leven en de mensen om mij heen. Als iemand mij zag lachen dan was dat het masker die ik voor de buitenwereld op had.

Ik was in mijn overlevingsmodus.

Wanneer ik vandaag terugdenk aan die tijd dan heb ik alles gedaan met de kennis die ik op dat moment had. Nu ik andere kennis heb zou ik het anders hebben gedaan. Ik leer mijn cliënten om niet te werken voor je schulden. Om niet te leven om te werken, maar te werken om te leven. Het hebben van schulden is geen straf. Straf jezelf dan ook niet. Vind de balans tussen het afbetalen van je schulden en te genieten van je leven met jezelf, je gezin en eenieder om je heen. Je verdient het!

‍